OSTATNIE WPISY

Atrakcyjna kobieta — co to właściwie znaczy? Określenie tak często pojawia się w kulturze i rozmowach, że zaczyna żyć własnym życiem. Wiele kobiet trafiających do gabinetu terapeutycznego pyta wprost: „Dlaczego nie czuję się atrakcyjna?”, „Co jest ze mną nie tak?”, „Kiedy zacznę widzieć w sobie wartość?”.

Koncepcja wewnętrznego dziecka od lat stanowi ważny element pracy terapeutycznej, szczególnie w podejściach skoncentrowanych na traumie, schematach oraz relacjach przywiązania. Choć termin ma charakter metaforyczny, opisuje rzeczywisty psychologiczny fenomen – zapisane w pamięci emocjonalnej ślady wczesnych doświadczeń, które wpływają na to, jak funkcjonujemy w dorosłości.

Atrakcyjność to pojęcie znacznie szersze niż wygląd zewnętrzny. W psychologii i psychoterapii mówi się o niej jako o zestawie cech fizycznych, emocjonalnych, społecznych i poznawczych, które budzą w innych zainteresowanie, zaufanie i chęć bycia w relacji. W przypadku mężczyzn atrakcyjność ma wiele wymiarów — część z nich wynika z biologii i ewolucji, inne z kultury, a jeszcze inne z indywidualnego stylu bycia i dojrzałości emocjonalnej.

Trauma relacyjna to nie tylko emocjonalna rana – to również fizjologiczny ślad chronicznego stresu zapisanego w ciele. Zrozumienie tego połączenia pozwala lepiej zadbać o siebie – nie tylko psychicznie, ale i biologicznie.

Błędy atrybucji są częścią naszego poznawczego „oprogramowania”. Nie sposób całkowicie się ich pozbyć, ale można je rozpoznawać i korygować, by widzieć świat i ludzi bardziej realistycznie. Świadomość tych mechanizmów sprzyja empatii, zrozumieniu i lepszej jakości relacji – zarówno z innymi, jak i z samym sobą.

Obgadywanie i oczernianie innych to z pozoru niegroźne zachowania, które często maskują głębsze emocje – zazdrość, frustrację, zranienie czy potrzebę przynależności. W rzeczywistości jednak są to działania niezwykle szkodliwe emocjonalnie – zarówno dla osoby, o której się mówi, jak i dla samego sprawcy. Obgadywanie niszczy więzi, oddala ludzi od siebie i tworzy atmosferę nieufności – to cichy, lecz dotkliwy sposób ranienia, który pozostawia ślad w emocjonalnym świecie wszystk

Życzliwa atmosfera w domu rodzi się z poczucia bycia wysłuchanym. Kiedy partner, dziecko czy bliski mówi – zatrzymaj się i naprawdę słuchaj. Nie planuj odpowiedzi, nie oceniaj, nie poprawiaj. Zwykłe: „Rozumiem, że to dla ciebie trudne” może mieć większą moc niż tysiąc rad. Twórz spokojny dom.

Trauma to reakcja organizmu na sytuację zagrażającą życiu, bezpieczeństwu lub integralności psychicznej. Nie zawsze chodzi o jedno wydarzenie – często to długotrwały stres, zaniedbanie emocjonalne, życie w napięciu czy brak wsparcia przez lata.Kluczowe jest to, że w chwili zdarzenia człowiek czuje się bezsilny, przerażony lub pozbawiony wpływu. Psychika zapisuje wtedy, że świat jest niebezpieczny, a ciało pozostaje w stanie gotowości — nawet długo po tym, gdy zagrożenie minęł

Jednym z efektów pracy terapeutycznej jest rozwój rezyliencji – zdolności do radzenia sobie z przeciwnościami. Osoba, która przepracowała traumę, często zyskuje głębsze zrozumienie życia, większą empatię wobec innych i umiejętność doceniania drobnych rzeczy.

Jeśli pozostajesz w toksycznej relacji lub podejrzewasz, że w takiej jesteś, skorzystaj ze wsparcia profesjonalisty. Pozostawanie w toksycznej relacji stopniowo obniża poczucie własnej wartości i utrwala destrukcyjne schematy myślenia oraz reagowania. Długotrwała ekspozycja na krytykę, manipulację czy brak wsparcia prowadzi do chronicznego stresu, który negatywnie wpływa zarówno na zdrowie psychiczne, jak i fizyczne.

Unikanie to strategia regulacji emocji polegająca na odsuwaniu od siebie tego, co trudne, niewygodne lub budzące lęk. Nie chodzi więc tylko o zadania same w sobie, ale przede wszystkim o emocje, jakie one wywołują. Unikamy pracy, bo boimy się porażki. Odsuwamy trudną rozmowę, bo nie chcemy zmierzyć się z konfliktem. Przeglądamy media społecznościowe zamiast pisać raport, bo zderzenie z zadaniem budzi napięcie. W ten sposób unikamy nie tylko czynności, ale i emocjo

Odbudowanie się po toksycznej relacji to proces, który wymaga odwagi, cierpliwości i życzliwości wobec samego siebie. Kluczowe jest uznanie własnych doświadczeń, praca nad emocjami, odbudowa poczucia wartości i nauka stawiania granic. Pomoc psychoterapeuty może być nieoceniona w tym procesie. Zapraszam Cię do indywidualnej konsultacji. Ze mną odzyskasz siebie - swoją wartość, wolność i zdolność do kreacji siebie nowej/nowego.

Terapia dla par to inwestycja w związek, która przynosi efekty zarówno w sferze emocjonalnej, jak i praktycznej. Wspólna praca nad komunikacją, zrozumieniem i więzią pozwala tworzyć relacje oparte na szacunku, bliskości i wzajemnym wsparciu.

Miłość to jedno z najbardziej złożonych i fascynujących doświadczeń w życiu człowieka. Psychologia podkreśla, że miłość nie jest stanem statycznym, lecz dynamicznym procesem, który przechodzi przez kolejne fazy.

Zmiany w procesie terapeutycznym często wiążą się z dyskomfortem. To naturalna i potrzebna reakcja, gdy wchodzimy na drogę przemiany – zarówno psychicznej, jak i emocjonalnej. W takim trudnym momencie kluczowe jest zrozumienie, że opór i niepokój to nie przeszkoda, lecz sygnały, że zmiana nadchodzi.

Stres staje się przewlekły (chroniczny), gdy jest obecny nieustannie lub regularnie przez dłuższy czas, nawet bez wyraźnych, dramatycznych czynników wywołujących. Często wyzwalany przez: przewlekłe obciążenie psychiczne (np. trudna, stresująca praca, opieka nad osobą chorą); powtarzające się drobne frustracje dnia codziennego (np. korki, irytujące sytuacje)

W psychologii termin „Ja” (ang. self) odnosi się do całokształtu naszych doświadczeń związanych z samym sobą – to, jak siebie postrzegamy, jak siebie oceniamy i jak odczuwamy swoją tożsamość. W literaturze psychologicznej wyróżnia się m.in.: Ja realne – to, jak widzimy siebie teraz Ja idealne – to, kim chcielibyśmy być Ja powinnościowe – to, kim „powinniśmy” być (w oparciu o normy społeczne i rodzinne) Ja odzwierciedlone – obraz siebie, jaki – jak sądzimy – widzą inni

To, co myślimy i czujemy, nie jest jedynie „w tle” naszych działań – to ich fundament. Zmieniając sposób myślenia i ucząc się rozumienia swoich emocji, zyskujemy wpływ na własne zachowania, decyzje i codzienne wybory.

Model osobowości Wielkiej Piątki pozwala lepiej zrozumieć siebie – swoje mocne strony, potrzeby, sposoby reagowania. To nie „szufladka”, ale mapa, która pomaga poruszać się po świecie emocji, relacji i decyzji. Jeśli chcesz pogłębić tę wiedzę w kontekście swojego życia lub pracy terapeutycznej – warto porozmawiać z psychologiem lub psychoterapeutą.

Osobowość borderline (czyli z pogranicza) to termin, który często pojawia się zarówno w języku potocznym, jak i w diagnostyce klinicznej. Jednym z najbardziej wpływowych teoretyków, który nadał tej koncepcji solidne podstawy teoretyczne, jest Otto Kernberg — psychiatra i psychoanalityk, który opracował spójną teorię struktury osobowości borderline w ramach nurtu psychodynamicznego.